Επειδή τα τζάκια και οι ξυλόσοµπες αναµένεται να αναστενάξουν και φέτος και επειδή έτσι κι αλλιώς την αιθαλοµίχλη δεν τη γλιτώνουµε, καλό θα ήταν να µάθουµε τα βασικά, µπας και επιτύχουμε κατά το δυνατόν καλύτερη απόδοση και λιγότερο φούµο.
 
Το πρόβληµα µε τα καυσόξυλα αφορά κυρίως εκείνους που δεν έχουν ενεργειακό τζάκι ή σόµπα που να µπορεί να κάψει πέλετ και είναι χρήστες των συµβατικών τζακιών.
 
Οι βασικές συµβουλές που δίνουν οι ειδικοί έχουν να κάνουν µε την επιλογή του ξύλου αλλά και µε τον τρόπο αποθήκευσης, παράγοντες που έχουν άµεση σχέση µε τη θερµαντική αξία και την ενεργειακή απόδοση, µε δεδοµένο ότι σε ένα συµβατικό τζάκι τα καυσόξυλα δεν µπορούν να προσφέρουν πάνω από το 50% της απόδοσής τους.
 
Όσοι ξέρουν από καυσόξυλα επισηµαίνουν ότι η πρώτη επιλογή θα πρέπει να είναι η οξιά και η δρυς και όχι τα κωνοφόρα δέντρα. Και επειδή πλέον η αγορά δεν γίνεται µε τον τόνο, αλλά µε το κυβικό, γα να µπορέσετε να υπολογίσετε τι αγοράζετε, οι άνθρωποι της πιάτσας επισηµαίνουν ότι χονδρικά ένας τόνος ξύλα αντιστοιχεί σε 1,6 κυβικά µέτρα.
 
Οι φετινές τιµές κυµαίνονται κάπου στα 90 ευρώ για την οξιά, τη δρυ και το πεύκο, γύρω στα 110 γα τον ευκάλυπτο και το πουρνάρι και κάπου στα 120 γα την ελιά, ανά κυβικό µέτρο. Όσον αφορά την υγρασία και τον σωστό τρόπο αποθήκευσης, χρήσιµες είναι οι οδηγίες διά… χειρός Γενικής Γραµµατείας Εµπορίου και ΚΑΠΕ.
 
Το νερό στο ξύλο
 
Το ξύλο δεν βρίσκεται συνήθως σε ξηρή κατάσταση, αλλά περιέχει υγρασία που µπορεί να κυµαίνεται σε επίπεδα από 15% έως 60% ανάλογα µε τις συνθήκες και τον χρόνο της φυσικής του ξήρανσης, γεγονός που µειώνει τη θερµαντική του αξία. Ως πορώδες και υγροσκοπικό υλικό, το αποτέλεσµα είναι ότι η υγρασία του µπορεί να αυξοµειώνεται ανάλογα µε τις ατµοσφαιρικές συνθήκες που επικρατούν (θερµοκρασία, υγρασία αέρα κ.λπ.).
 
Η µείωση της θερµαντικής αξίας εξαιτίας της υγρασίας οφείλεται στο ότι µέρος της ενέργειας που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια της καύσης του δαπανάται στην εξάτµιση του νερού και συνεπώς δεν είναι διαθέσιµη γα οποιαδήποτε επιθυµητή θερµική εκµετάλλευση. Έχει γίνει γενικά αποδεκτό ότι η υγρασία για την ενεργειακή αξιοποίηση του ξύλου, σε οικιακές εφαρµογές, δεν θα πρέπει να είναι µεγαλύτερη από 20%.
 
Ξήρανση
 
Τα καυσόξυλα αρχίζουν να χάνουν υγρασία από τον χειµώνα, αλλά τον Μάρτιο παρατηρείται η µεγαλύτερη απώλεια νερού (περίπου 10%). Τα θερµά καλοκαίρια το ξύλο που τεµαχίζεται - σχίζεται τον ∆εκέµβριο και αποθηκεύεται σε στεγασµένο χώρο µπορεί να φτάσει, ήδη από τον Ιούνιο, σε επίπεδα υγρασίας 20% και συνεπώς να είναι κατάλληλο για να διακινηθεί στο εµπόριο ως «έτοιµο ξηρό ξύλο».
 
Ωστόσο, στην περίπτωση των υγρών καλοκαιριών οι παρατηρούµενες διαφορές είναι ελάχιστες και το επίπεδο υγρασίας 20% θα επιτευχθεί περίπου έναν µήνα αργότερα. Γενικά, τα διάφορα είδη των καυσόξυλων χρειάζονται πάνω - κάτω το ίδιο χρονικό διάστηµα γα να φτάσουν το επιθυµητό επίπεδο υγρασίας του 20%. Από τον Σεπτέµβριο, το συγκοµισµένο ξύλο επανακτά υγρασία από τον αέρα και τη βροχή.
 
Τα κούτσουρα που αποθηκεύονται καλυµµένα, στεγνώνουν σχετικά πιο γρήγορα κατά τους πρώτους µήνες του χειµώνα. Αυτό το πλεονέκτημα του καλυπτόμενου ξύλου αντισταθμίζεται για το ακάλυπτο ξύλο κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών.
 
Αποθήκευση
 
Η φυσική ξήρανση των καυσόξυλων μπορεί να γίνει είτε σε ανοικτούς χώρους είτε σε σκεπασμένους και αεριζόμενους, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να προστατεύονται από την υγρασία του εδάφους και τη βροχή.
 
Βασικές αρχές για την αποθήκευση των καυσόξυλων:
 
* Το δάπεδο πρέπει να διατηρείται στεγνό. Αν είναι δυνατό, πρέπει να διευκολύνεται η κίνηση του αέρα ανυψώνοντας τη στοίβα των καυσόξυλων από το έδαφος με ξύλινα στηρίγματα.
* Είναι προτιμότερο να αποθηκεύονται σε θέσεις που είναι ανοικτές στον αέρα και τον ήλιο.
*Πρέπει να υπάρχει απόσταση τουλάχιστον 10 εκατοστών ανάμεσα στις στοίβες και μεταξύ στοίβας και τοίχου της κατασκευής αποθήκευσης.
* Τα καυσόξυλα για την καθημερινή χρήση καλό είναι να αποθηκεύονται κοντά στον χώρο καύσης ώστε να έχουν προθερμανθεί πριν από τη χρήση.